Mechanika mikroczipów zwierzęcych i ich znaczenie dla weterynarzy

Mikroczipowanie zwierząt zostało włączone do nowoczesnej praktyki weterynaryjnej jako niezawodna forma identyfikacji i śledzenia zwierząt domowych. To coś więcej niż tylko chip wielkości ryżu, urządzenia te oferują również rozwiązania w zakresie zarządzania zwierzętami domowymi i bezpieczeństwa. W tym artykule omówimy, jak to zrobićMikroczipy zwierzęcepracy i ich zalety dla lekarzy weterynarii, zwłaszcza znaczniki UHF, które są włączone do tej technologii.

Wyjaśnienie technologii mikroprocesorów

Mikroczipowanie zwierząt wykorzystuje technologię identyfikacji radiowej lub RFID. Każdy mikroczip zawiera unikalny numer identyfikacyjny, który przechodzi przez pasywny lub bardziej zwykły lub podstawowy system oparty wyłącznie na RFID, używany do śledzenia ruchów tego konkretnego obiektu Podstawowy, pasywny typ tagu RFID jest zamknięty w małej szklanej obudowie i wtłacza go w skórę zwierzęcia Zwykle wchodzi w skórę, nad szyją między łopatkami zwierzęcia. W przeciwieństwie do bardziej popularnych aktywnych RFID tagi pasywne RFID nie są zasilane z wewnętrznego źródła energii;

Znaczniki UHF Identyfikacja

Tym razem tagi identyfikacji radiowej (RFID) są klasyfikowane jako ultra wysoka częstotliwość lub UHF, która działa nie poniżej 860 do nie powyżej 960 megaherców. Tagi UHF mają większy zasięg odczytu i szybkość transmisji danych niż jakakolwiek inna technologia RFID. Zastosowanie znaczników UHF w mikroczipach dla zwierząt podkreśla obszary wymagające poprawy w systemie identyfikacji zwierząt domowych. Skanery będą również w stanie odczytać mikroczipy z większej odległości, co jest bardzo przydatne w miejscach takich jak schroniska dla zwierząt lub kliniki, które często są zatłoczone. Co więcej, znaczniki UHF mają tendencję do przenoszenia znacznie większej ilości danych, dzięki czemu weterynarze mają więcej danych o każdym ze zwierząt domowych.

Korzyści dla lekarzy weterynarii

Mikroczipy pomagają weterynarzom w utrzymaniu historii medycznej zwierzęcia, a także w odnalezieniu zagubionego zwierzaka. Łatwo jest również ponownie zarejestrować nowego właściciela zwierzęcia z mikroczipem, gdy zwierzę zostanie zabrane do kliniki. W takich przypadkach skaner mikroczipowy jest wykorzystywany do zlokalizowania danych kontaktowych właściciela zwierzęcia, który napisał historię medyczną lub specjalne instrukcje dotyczące pielęgnacji, które mogą być przydatne. Takie informacje pomagają w zapewnieniu, że zwierzęta domowe otrzymują odpowiednie leczenie na czas i pomagają weterynarzom w ich pracy. Ponadto za pomocą mikroczipowania proces łączenia zwierzaka z jego właścicielem przebiega znacznie sprawniej, zmniejszając w ten sposób ilość stresu i czasu poświęcanego na poszukiwanie właściciela.

Podsumowując, mikroczipy zwierzęce, a konkretnie znaczniki UHF, znajdują użyteczne miejsce w praktyce weterynaryjnej mającej na celu poprawę identyfikacji zwierząt domowych, poprawę zarządzania danymi i zapewnienie odzyskania utraconych zwierząt domowych. Ponieważ świat staje się globalną wioską ze względu na technologię, te mikroczipy pozostaną przydatne, stąd powód, dla którego są one przydatne dla każdego weterynarza.